Nie wierzę, że piszę tu post w takiej sprawie, ale muszę się wygadać. Dziewczyny czy Wy też macie problem żeby poprowadzić dłuższą rozmowę z facetem na aplikacji randkowej? Zastanawiam się czy to we mnie jest problem czy tak to z reguły wygląda, że ludzie odpisują jednym, dwoma słowami i nie mają ochoty ciągnąć tematu. A jak już natknie się na osobę z którą jest o czym pisać, to ona boi się spotkania. Ja nie wiem czy to tylko moje doświadczenie, bo korzystałam jedynie przez kilka miesięcy z aplikacji boo czy tak to normalnie wygląda.

Często czytałam na tym forum, że jak już się zaprosi faceta na randkę, to na pewno się zgodzi. Dzisiaj po 3 miesiącu rozmów gdy miało nagle dojść do spotkania facetowi nagle się odwidziało. Wiem, że ma do tego prawo, ale poczułam wielkie rozgoryczenie na to ile czasu zmarnowałam stąd ten rant.

Jeśli macie rady jak kogoś poznać w tych czasach to dajcie znać, bo po dzisiejszej akcji powoli tracę nadzieję.

Ja już w wieku 12-13 lat piłem codziennie kawę. Głównie dla smaku, uwielbiałem jej smak (po covidzie mi się niestety zmieniło i teraz nienawidzę tego smaku). Energetyki raz na jakiś czas też w wieku 13 lat. Moi koledzy już w tamtym okresie pili ogromne ilości energetyków, moi rodzice (na szczęście) jednak aż tak mi na nie nie pozwalali. Potem miałem sporo czasu przerwy.

Teraz czasami nadal pije kawę, jedynie dla kofeiny XD, a Energetyki raz a tygodniu.

Zastanawia mnie jaki inne osoby tutaj mają stosunek do kofeiny i czy pozwolilibyście swoim dzieciom ją regularnie spożywać.

Edit: Shit zapomniałem że pije tak dużo herbat które też mają kofeinę 😅

Hej, co myslicie o zagadaniu do ludzi na silowni? Nie tak matrymonialnie tylko zeby platoniczna znajomosc jakas miec. Jestem kobieta pod trzydziestka, takie mocne 6/10, zdecydowanie nie wybitna fit laska, jesli ma znaczenie. Generalnie to nie mam praktycznie znajomych poza chlopakiem, lokalnie to juz tymbardziej co najwyzej do matki moge isc na kawe. Myslalam o zagadaniu do kogos, kto mi sie chociaz te dwa razy opatrzyl na wspolnych zajeciach, czy cos, a nie tak z partyzanta, jak nawet twarzy nie kojarze. Jak to bedzie odebrane przez kobiete, a jak mezczyzne? Mam mowic na starcie "hej, ja tylko chce kolege/kolezanke, nie podrywam"?

Cześć. Piszę z konta jednorazowego, żeby nikt ze znajomych nie wyśledził tego wpisu.
Rzućcie proszę jakieś przemyślenia, rady, bo już tak obracam długo tą myśl w swojej głowie, że nie wiem już co jest właściwe.

Jestem (M28) ze swoją obecną narzeczoną (F28) 11 lat. Zaczęliśmy być razem mając 17 lat, więc nawet nie byliśmy młodymi dorosłymi. Zaręczyliśmy się 2 lata temu. Mieliśmy sporo wzlotów i upadków, upadków głownie przeze mnie - przez depresję miałem lekki problem z nadużywaniem różnych substancji (na dobrą sprawę dalej mam). Niemniej ogarniam życie, mam dobrą pracę, mieszkanie, samochód. Przez te wszystkie lata panicznie bałem się opuszczenia i kochałem swoją narzeczoną, więc gdy mój problem wyszedł na jaw a nasz związek stanął pod znakiem zapytania, podjąłem działania by coś ze sobą zrobić.

3 lata chodzenia do psychoterapeutki, psychiatry, mocno poprawiły moją psychikę i zarządzanie uzależnieniami (umiem postawić tamę w odpowiednim momencie i w miarę to kontrolować), z kolei mimo bycia introwertykiem mam wrażenie jakbym się budził z długiego snu - stałem się bardziej otwarty, kontaktowy, towarzyski. Zacząłem próbować odnawiać stare przyjaźnie, szukać nowych - można powiedzieć, że dość mocno się zmieniłem, co zauważyła zarówno moja partnerka jak i inne osoby.

W toku mojego leczenia, zacząłem diagnozować swoje problemy i okazało się, że sporo z nich wynika tak naprawdę z mojego związku. Odkąd zacząłem wychodzić z depresji okazało się, że nawarstwiło się w moim życiu sporo problemów, którymi nie miałem czasu ani siły się zająć. Teraz często kłócę się z narzeczoną: o finanse (mamy częściowo wspólny budżet, mimo że zarabiamy wspólnie dość dużo jesteśmy na permanentnym minusie i musimy często polegać na jej rodzicach), obecność jej rodziców w naszym życiu (uważam, że jest zbyt duża i za bardzo na nich polega), o moje odnawianie znajomości (stoi na stanowisku że nasi "wspólni znajomi", których poznałem dzięki niej, są w 100% "nasi" i nie rozumie po co mi więcej znajomych poza 1 przyjaciółką) i pewnie jeszcze parę innych.

Ona też chodzi do psychologa, próbuje rozwiązać swoje problemy ("zakupoholizm", uzależnienie od rodziców, nadmierne wydawanie pieniędzy). Niestety, czas mija, kłótnia za kłótnią, rozmowa za rozmową, wyników brak.

Ostatnio przy jej pewnym problemie zdrowotnym musiałem się nią bardziej opiekować niż zwykle. I mimo że myślałem że robię wszystko poprawnie, to dostałem komunikat, że to jednak za mało. Zacząłem o tym myśleć i wtedy mnie olśniło:

Że przez ostatnie miesiące moje uczucia wobec niej gasną, stąd zmuszam się do opieki nad nią. Teraz obserwuje swoją reakcję na nią, ale nie czuję już tego "ciepełka" podczas przytulania, kompletnie nie mam ochoty na seks, mam wrażenie, że po prostu już się do siebie przyzwyczailiśmy i tak jest dobrze. Z tego co wiem ona nie podejrzewa, że coś jest nie tak - gram swoją rolę opiekuna wystarczająco dobrze.

Mam wrażenie, że moje życie zmieniło się o 180 stopni od zaręczyn - moje uczucia wygasają, jej rodzina i ich obecność mnie irytuje, a ja sam myślę o tym, że mimo że cholernie się boję życia samotnie, rozplatania naszych żyć i konieczność zaczynania wszystkiego od początku - to wciąż w głowie kołacze mi myśl, że to nie chwilowe wątpliwości (nawet nie zaczęliśmy dobrze planowanie ślubu), tylko stan który wynika ze zmiany charakterów na przestrzeni lat. I że to ostatni dzwonek, żeby nie wylądować po ślubie w życiu w którym nie będę samotny, ale będę nieszczęśliwy.

I tutaj moje pytanie do Was Moi Drodzy - co powinienem zrobić? Potrzebuję jakiejś rady, pomysłów, ponieważ sam już nie wiem co o tym wszystkim myśleć.

👉🏽że ludzie w tv mnie widzą 👉🏽że aktorzy w tv są w środku telewizora i nie mogą wyjść 👉🏽że lody Algida są robione z chmur 👉🏽że Kolumb był Polakiem

Jak oduczyć młodszego brata 4 letniego skakania po parapecie i otwierania okna? mieszkam w bloku na ostatnim piętrze Tak bardzo mnie to denerwuje a dziś prawie by spadł z 4 piętra i o to rodzice zrobili mi wielki problem, owszem rozumiem ich ale reszta rodzeństwa była spokojniejsza a trudno jest go upilnować

Masz do wyboru jedną osobę, którą możesz teraz przytulić (oprócz rodziny) Komu byś dał przytulasa tak o po prostu? I dlaczego akurat ta osoba?

Witam. Nikt u mnie w domu nie posiada prawa jazdy. Na co dzień to nie przeszkadza (mamy bardzo dobrą komunikację miejską i wiele opcji), jednak w sytuacjach, w których trzeba gdzieś jechać pilnie, pojawia się problem. Planuję zacząć je robić. Jednakże okropnie się boję, że nie nadaję się na kierowcę. Boję się na samą myśl wsiadania za kółko. Boję się też tego, że nie ogarnę wszelkich sytuacji związanych z samochodem, a nie ma kto mi pomóc, ponieważ – tak jak wspomniałam – nikt nie miał u mnie prawa jazdy. Boję się, że ze stresu spowoduję jakiś wypadek. Gdy się stresuję, zaczynam wpadać w panikę. Poza tym jestem kompletnie zielona w prowadzeniu pojazdu. Na pierwszych jazdach nie będę wiedziała pewnie, co i jak. Wiem, że sporo ludzi nie przychodzi z takimi umiejętnościami, ale ja nie miałam nawet u kogo podejrzeć, oswoić się. Obawiam się, że nawet jeśli uda mi się zdać, to będę się bała jeździć sama.

Mimo wszystko głupio mi jest, że za każdym razem, gdy trzeba gdzieś pilnie jechać, ktoś z rodziny czy znajomy muszą nas podwozić. Mieszkam aktualnie poza miastem, więc taksówka bardzo często tylko w drodze powrotnej. Moi rodzice nie mają prawa jazdy, ponieważ tata był alkoholikiem, a podczas odstawienia dostawał padaczki. Mama – nie wiem czemu – nie zrobiła. Zresztą i tak nie byłaby w stanie teraz prowadzić, ponieważ jest po udarach. Siostra zaczęła robić, ale odpuściła. Paraliżował ją strach za kierownicą. Podejrzewam, że ja też tak mogę mieć.

Macie jakieś porady? Swoje historie? Ktoś też był w takiej sytuacji? Jak sobie poradziliście?

Hej, ostatnio przykuł moją uwagę post na temat, co ostatnio dobrego zrobiło się dla siebie. I tak przyszło mi do głowy, że skoro jestem cały czas spięty to może są jakieś metody, aby się rozluźnić. Jak na razie oglądanie seriali, filmów czy ćwiczenie 3 razy w tygodniu, lub jazda na rowerze mi nie pomogły, nawet czytanie książek.

Co można jeszcze spróbować?

Luźny wątek tygodnia. Jak tam wasze dzisiejsze samopoczucie w skali od 0-10?

Ostatnio oglądając jak baba na youtubie krytykuje telewizyjne programy wnętrzarskie (swoją drogą polecam kanał: Agnieszka Konieczna) dowiedziałam się o istnieniu ,,trującej podłogi" i trochę się zlękłam, ngl.

Wynajmuję dość stare mieszkanie i na 90% mam subit pod parkietem. W jednym miejscu jest nadpsuty bo było kiedyś zalanie i udało mi się przesunąć kawałek i faktycznie są ślady czarnego pod spodem. Jak bardzo mam się przejmować? Umowa kończy mi się w marcu i potem i tak zamierzałam się przenieść bo to mieszkanie samo w sobie jest trochę głupie, ale może lepiej wcześniej?

Informacje, które znajduję, generalnie każą natychmiast zrywać podłogę, ale pochodzą głównie ze stron firm zajmujących się usuwaniem subitu, więc wiecie.

Mam kolegę/znajomego/przyjaciela — sam nie wiem, bo słaby jestem w określaniu relacji, ale do rzeczy. Nasze losy potoczyły się inaczej: mnie się trochę przyfarciło, dobrze zarabiam (przynajmniej relatywnie, patrząc na miejsce, z którego pochodzę). On natomiast jest w trochę gorszej sytuacji.

Z szacunku i lojalności miałem wewnętrzne poczucie, że powinienem mówić o swoich zarobkach na początku mojej drogi z 5 lat wstecz, bo w danym momencie to było dla mnie ważne i wcześniej raczej nie było barier. Wydawało mi się jednak, że ten temat go smuci i wolał go unikać (rozumiem to w pewnym sensie)

Od dłuższego czasu zauważam też, że on nie jest specjalnie zainteresowany moją osobą, choć wydaje mi się, że spędza mu się ze mną czas całkiem przyjemnie. Potrafi pogadać o swojej pracy czy różnych rzeczach, a mnie to szczerze interesuje. On kiedyś powiedział że dla niego rozmowa to trochę taka walka i ten kto mówi to wygrywa, i w sumie on zawsze ma rację.( Dla mnie to jest jakieś niezrozumiałe, ktoś coś powie więcej na ten temat)

Ostatnio wracaliśmy skądś i ja akurat kupiłem Thermomixa. Wnosiliśmy go razem z nim i jego partnerką na górę, a żadne z nich nie zareagowało na fakt, że taszczę duże urządzenie (zero komentarza). Ja też nic nie mówiłem, nie chodziło mi o chwalenie się, bo to żadna wielka rzecz, ale pewnie i tak by to skrytykował jako „bez sensu”.(Ogólnie uważam że w świecie materialnym nie ma się czym chwalić) On zawsze ma rację, nigdy nie przyznaje się do błędu ani nie przeprasza. Nawet jak ostatnio skaleczył się nożem, to mówił, że „wiedział, że się dziabnie”. Pod namiot też zabrał swoją rodzinę — w nocy było 7 stopni, wszyscy narzekali na zimno, ale on za wszelką cenę nie chciał tego przyznać.( I nie przyznał, był widocznie zdenerwowany że ktoś mówi że zimno, tak jakby go zdradzał, takie odniosłem wrażenie)

Z drugiej strony uważam go za dobrego człowieka — nigdy mnie nie skrzywdził ani nie zrobił mi nic złego.

I teraz nie wiem… o co w tym wszystkim chodzi? Opisałem go pokrótce, żebyście może coś zrozumieli, bo ja już nic nie rozumiem.

Siemka, od ostatniego tygodnia lipca zaczelo mi wyc? piszczec? w uszach, brzmi to troche jak jakies urzadzenie elektrycznie, lodowka lub slup napieciowy.. dziwne ale to chyba najlepiej opisuje dzwiek, gdyz nie jest on jednostajny i wysoki. Zmienia sie jak ruszam glowa, nie slysze gdy zatkam uszy palcami lub sluchawkami. Dodam ze od czerwca do polowy lipca dzien w dzien jadlam tabsy przeciwbolowe po zabiegach na endometrioze:( Czy jest to mozliwe ze to od nich? Czy bardziej celowac w kregoslup i kark?

Wprowadzenie może napisze

Dziś się dowiedziałem że będę mieć łączoną klase na jakichś lekcjach ogólnych, Z tej klasy 2 znam 2 osoby a reszty to nie znam a takie coś to 1 raz się wydarzyło i nie jestem zbyt zadowolony za bardzo

I tu pytanie

Czy serio jest źle przy takich łączonych klasach na zajęciach czy to zależy?

Wiem, że na necie jest tego dużo, ale może znacie jakąś dobrą sprawdzana stronę, albo doświadczenia, jak w miarę tanio załatwić sobie receptę na marihuanę medyczną?

Siemka. Mam jedno zasadnicze pytanie: Czy wy też od razu po przebudzeniu, przy każdej czynności, po każdej czynności macie w głowie tą jedną, ukochaną osobę o której non stop myślicie? Nie da się przestać myśleć o kimś kogo się bardzo mocno kocha, prawda? To normalne? Zastanawiacie się jak się aktualnie czuje, co robi itd?

I nie mówcie mi aby zająć się czymś innym by odciążyć te myśli, bo nie przeszkadza mi nagminne myślenie o ukochanej, ale jestem ciekaw czy też tak macie

Hejka, szukam sprawdzonych sposobów na usunięcie kamienia nazębnego. Najlepiej, jakbym mogła wykonać je własnymi rękami w domu i nie uszkodziła sobie przy tym zębów.

Przez lata starałam się robić higienizację w gabinecie stomatologicznym co ok. trzy miesiące (mam lekkiego fioła na punkcie wiecznie. czystych i białych zębów). Teraz nie chcę korzystać z usług lepszych lub gorszych higienistek - chyba, że macie kogoś naprawdę sprawdzonego do polecenia, kto wykonałby mi ten zabieg pod znieczuleniem. Problem w tym, że mimo iż przy każdej nowej specjalistce zaznaczam, że mam nadwrażliwe dziąsła i usuwanie kamienia z dolnych jedynek i dwójek, to ból na poziomie, którego już nie potrafię znieść (kilka razy skończyło się płaczem i tym, że nie mogłam otworzyć gęby bez dyskomfortu przez następne parę godzin). Nawet gdy poszłam do higienistki z polecenia skończyło się tym, że odmówiła podania mi znieczulenia, "bo po co". Do granic możliwości wpienia mnie, jak ktoś lepiej wie, czy mnie coś zaboli, czy nie. Nie pomaga mi fakt, że od dziecka bałam się dentysty, więc każda wizyta to i tak jest duży stres.

Dodam jeszcze, że zaufania do stomatologów absolutnie nie mam - mam na karku doświadczenie nieudanego, bolesnego leczenia ortodontycznego, albo sytuację, gdzie endodontka nalegała, by zrobić mi kanałowo zdrowy ząb. Kompletnie tracę jakąkolwiek wiarę w polską stomatologię.

Będę wdzięczna za sprawdzone sposoby :)

Na pewno wielu z was słyszało o zespole "Nickelback", jest on powszechnie hate-owany w internecie. Moim zdaniem jest to świetny zespół. "You do you remind me" to klasyk. Mają oni też bardzo głęboką piosenkę "Lullaby", która na prawdę może wzruszyć.
Jaka jest wasza opinia na temat tego zespołu ?

Hej, jestem właśnie w trakcie podłączania kablówki i nie mogę się zdecydować. Dzwoniłem do Orange, Netii i Inei, ale najbardziej waham się między Netią a Inea. Netia ma super cenę, a Inea bogatą ofertę, choć słyszałem, że po pół roku oferta się zmienia. Może doradzicie, który z nich jest lepszy? Jak u Was wygląda odbiór i jakość internetu? Zacinają się? Wszystko śmiga bez problemów?Będę wdzięczny za każdą opinię ,czasami najlepiej sprawdza się doświadczenie innych, a nie marketingowe bajki.😅 Dzięki za każdą odpowiedź 🫡

Hej, jestem z Szczecina i dopiero w Warszawie się zorientowałem że nie mam z soba dowodu osobistego. Odlot mam jutro o 9. Czy na lotnisku wystarczy mObywatel albo zdjęcie dowodu?

Cześć!

Od jakiegoś czasu, czuję co jakiś czas dziwne uczucie w okolicy serca - coś na wzór nerwobólu. Ból powraca co jakiś czas. Jest niestety on z reguły dosyć regularny. Stąd wziął się pomysł wykonania badania, tylko potrzebuję pomocy odnośnie wyboru metody badania -echo czy ekg serca.
Które z tych badań pozwoli mi się upewnić że wszystko jest okej?

Witam! Planuję zabrać partnerkę i dziecko na 3–4 dniowy wyjazd w Polsce. Szukam miasta, w którym znajdziemy coś dla każdego , trochę zwiedzania, odrobinę relaksu i atrakcje dla najmłodszego. 🙂Jakie miejsca polecacie? Macie sprawdzone, fajne miejscowości na taki rodzinny wypad?

Cześć, szukam jakiejś dorywczej pracy i pomyślałem, że zostanie copywriterem było by dobrym pomysłem. Wiem że trzeba przygotować do tego portfolio i warto nauczyć się seo... ale to wszystko. Macie może jakieś porady jak w to wejść? Co warto przygotować w portfolio i co trzeba wiedzieć?