Od dzisiaj nie trzeba pozywać swoich rodziców by uzgodnić płeć!!

"Uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 2025 r.

odstępuje od zasady prawnej uchwalonej przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego 22 czerwca 1989 r., III CZP 37/89, i podejmuje uchwałę:

1. Żądanie zmiany oznaczenia płci w akcie urodzenia podlega rozpoznaniu przez sąd w postępowaniu nieprocesowym przy zastosowaniu w drodze analogii art. 36 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego. 
2. Zmiana oznaczenia płci w akcie urodzenia może nastąpić wyłącznie na wniosek osoby, której dotyczy ten akt. 
3. Oprócz wnioskodawcy uczestnikiem postępowania może być tylko jego małżonek (art. 510 k.p.c.). 
4. Postanowienie uwzględniające wniosek wywołuje skutki od chwili uprawomocnienia się."

Sygnatura: III CZP 6/24

https://www.sn.pl/sprawy/SitePages/Zagadnienia_prawne_SN.aspx?ItemSID=1931-301f4741-66aa-4980-b9fa-873e90506a11&ListName=Zagadnienia_prawne&Rok=2024

Witajcie Kochani 🥰 Kilka dni temu prosiłam o poradę odnośnie tematu, że rodzina nie chce nazywać mnie kobietą i raczej nie zanosi się na zmianę. Pisaliście wtedy aby się nie przejmować i najlepiej odciąć (przynajmniej na jakiś czas). Ja jednak wciąż mam nadzieję że uda mi się przekonać bliskich że to co się ze mną dzieje to jest "na serio" a nie tylko żart. Dziś mam urodziny (34) i właśnie otrzymałam takie życzenia od kuzynki 😥 powiedzcie proszę czy według waszych doświadczeń jest jeszcze szansa na to aby rodzina mnie przynajmniej jakkolwiek tolerowała jeśli nie uda się uzyskać jej akceptacji ? Czy może jednak faktycznie jestem skazana na całkowitą samotność i konieczność odcięcia się od dotychczasowego życia? 😥

WAZNY EDIT!!!: Chcialabym szczerze przeprosic pana Mateusza Subkowskiego. Post ten pisałam pod wpływem emocji i przedstawiłam tylko wybrane fragmenty wizyty, a nie całość. Jeszcze raz bardzo przepraszam.

Krotko do rzeczy. Mam 15 lat. Od 5 lat wiem ze nie jestem chlopakiem. Krotko po tym zrozumialam ze jestem dziewczyna. Mialam nadzieje ze przejdzie mi ale nie przeszlo i od tamtego czasu sie pogarsza z dnia na dzien. Jestem w strasznym cierpieniu przez to jak wygladam i wiem ze terapia hormonalna to jedyne co mogloby mi pomoc.Mama wie od kilku tygodni od mojej psycholog. Bylam dzis u seksuologa. Pan (Mateusz Subkowski) powiedzial mi i mojej mamie (mocno ukroce cale wydarzenie), że nie przekonałam go, że jestem dziewczyną. Jak sie potem okazało wnioskował to po tym ze na przemiennie uzywalam meskich i żeńskich zaimkow (bylam w stresie i wachalam sie czy mama nie zrobi dziwnej miny). Przez caly czas probowal “obrzydzic” mojej mamie wizje terapii i calosci zmiany plci. Powiedział mi tez ze przez moja zdjagnozowana depresje tym bardziej nie moze mi dac pozwolenia. Rozumiem to oczywiscie bo hormony to caly zestaw sporych emocji, ale ja WIEM ze ta depresja jest wlasnie PRZEZ TO wiec nie moge sie jej wyzbyc. Zakonczyl to tym ze mam dalej przyjmowac moje antydepresanty i pracowac z psycholog dopoki sie nie wyleczy depresji i że mamy w takim wypadku sie stawic za 3 lata jesli stan bedzie stabilny i mowil tez o tym ze bede musiala rok funkcjonować bez hormonow w społeczeństwie przedstawiajac sie strikte kobieco. Nie wiem co o tym wszystkim myslec. Matka w to poleciała. Oczywiscie ona jest przekonana ze wszystko mi sie jeszcze zmieni, ale ja wiem ze nie. Przezywam codziennie katusze i ona o tym wie. Nie zrobie nic z tą depresja bez zrobienia czegos z moim wygladem. Co robic? Nie dam rady tak dalej “życ”.

mój pierwszy raz- całodzienne wyjście jako kobieta, jako Kasia, w Amsterdamie na paradzie, niesamowite doświadczenie, czułam się nieziemsko, choć dalej czuje się niepewnie by wychodzić jako kobieta, bo mam wrażenie że wszyscy na mnie patrzą, nie czuje się doskonała (bo mało kto chyba się czuje), w teorii ja rozumiem wszystko 🙈😜 jak sobie z tym radzicie?

Hejka, dostałam dziś E i wyoutowałam się do wszystkich znajomych na insta XD. Dosłownie to było jedno z najbardziej bekowych doświadczeń mojego życia. Na dodatek taka bomba informacyjna totalnie rozwala ludziom psychę i nie wiedzą co powiedzieć (szczególnie przedstawiciele skrajnej prawicy heh). No cudne to było i polecam, ale radzę też uważać, bo różnie ludzie mogą zareagować, a podjęłam dość spore ryzyko, bo znam transfobów. Jak to mówią: "to doświadczenie zostało wykonane przez profesjonalnych kaskaderów, dlatego nie róbcie tego w domu". Sorki za info dump, ale to przez połączenie euforii i głupawki ze szczęścia XD

Hej! Nazywam się Krystian, studiuję psychologię i piszę pracę magisterską o doświadczeniach osób transpłciowych. Prowadzę badania ankietowe dotyczące m.in. satysfakcji z życia, wsparcia społecznego, samotności i jakości życia.

Ankieta (anonimowa): https://forms.gle/p3TyFVZrGniSzKJx7

Kilka faktów:

• udział jest anonimowy i dobrowolny,
• całość zajmuje ok. 20 minut,
• wyniki będą wykorzystane wyłącznie w pracy naukowej,
• każda odpowiedź jest ogromnym wsparciem, które pomoże lepiej zrozumieć doświadczenia osób trans.

Będę bardzo wdzięczny za każdą wypełnioną ankietę i za ewentualne podanie dalej. 💜

Za jakiś czas idę do psychologa i boje się o to że zrozumiem że nie jestem trans ogólnie ja też mam takie coś że boje się że nie jestem trans. Czy to powszechne dla osób trans?

Czy to normalnie lub powszechne dla osób trans? Jak się zastanawiam kim jestem to chce być kobietą i jak potem się nie zastanawiam to podtrzymuje to zdanie i jest to dla komfortowe ale jak się dużo zastanwiam np czy czułabym się ok w ciele tej czy tej kobiety i tak w kółko to mam wyparcie tego i ogólnie mam mocny mętlik. Czy to normalne lub powszechne u trans?

Mam 14 lat jestem trans i za jakiś czas mogę zacząć ingerować w hormony i czy rząd lub prezydent mogą np zakazać? Pytam bo w USA Trump chciał aby dzieci nie mogły robić hrt i wiem że narazie sam prezydent raczej nic nie zrobi ale czy konfederacja PiS albo konfederacja korony polskiej mówiły coś podobnego aby zakazać dzieciom hrt? Tak właściwie to wyjebane mam co powiedzą nauczyciele znajomi czy jacys inni ludzie ale czy w ogóle polska prawica chce zrobić to samo z hrt co w USA lub ma jakieś inne postanowienia w sprawie utrduniania życia osobom trans?

Cześć, mam 14 lat, jestem biologicznym chłopakiem i już od jakiegoś czasu nie czuje sie zbyt komfortowo ze swoją płcią, zawsze jak patrze na dziewczyny na ulicy, w szkole a nawet na mamę czy kuzynkę, zawsze zazdroszcze im że urodziły sie kobietami, lubie nawet swoje ciało, ale chciałam mieć długie włosy czy kobiecą twarz a nawet gole swoje nogi i pachy, od kiedy byłam dzieckiem, zawsze wolałam bawić sie z dziewczynkami, bawić się zabawkami dla dziewczynek i nosić dziewczeńskie ubrania, ostatnio eksperymentuje mówiąc do siebie w żeńskich zaimkach i nie powiem że jest do dla mnie jakoś niekomfortowe ale trochę jest do dla mnie dziwne że mówię do siebie w żeńskich zaimkach gdy cały czas mówiłam do siebie w męskich. Będe bardzo wdzięczna za każdy komentarz. Pozdro

Hejka jestem osobą trans(mtf), chciałabym poznać kogoś z kim mogłabym wejść w związek, macie, znacie jakieś portale np, randkowe przychylne osobą trans?

Ostatnio byłem w sądzie apropos sprostowania aktu urodzenia i stwierdziłem, że może pomóc niektórym osobom tutaj podzielenie się tym, jak mniej więcej wyglądała moja sprawa w nowym trybie postępowania (spoiler: sprawniej niż się spodziewałem). Post skierowany głównie dla społeczności szczecińskiej, ale zapraszam wszystkich zainteresowanych do zapoznania się z jego treścią.

Na samym wstępie chciałbym tylko podkreślić - wasza sprawa może się różnić od tego, jak przebiegła moja. Jest to dość oczywisty fakt, związany z różnicami między sądami rejonowymi oraz samymi sędziami, ale tak czy siak wolę o nim wspomnieć dla przejrzystości.

Personalnie wniosek składałem do Sądu Rejonowego Szczecin Prawobrzeże i Zachód. Wszystko załatwiałem na własną rękę, nie konsultowałem się w sprawie z prawnikiem. Było to głównie związane z chęcią uniknięcia dodatkowych kosztów, jednakże okazało się, że proces przebiegł na tyle sprawnie, że dodatkowe konsultacje prawne byłyby tak czy siak zbędne (w tej kwestii nie będę doradzał, pozostawiam to wam do rozpatrzenia).

Co znajdowało się we wniosku:

• Wypełniony wzór wniosku o sprostowanie aktu urodzenia - standardowo pozyskany z tranzycja.pl;
• Dowód uiszczenia opłaty sądowej w wysokości 100 zł - ja personalnie skorzystałem z opcji wykupienia znaku sądowego z oplaty.ms.gov.pl;
• Odpis aktu urodzenia - tu jest dość istotna sprawa, bo na tranzycja.pl widnieje informacja, że wystarczy załączyć odpis skrócony. Polecam jednak załączyć odpis zupełny, nawet jeśli nie było w nim wprowadzanych żadnych zmian. Ja pierwotnie załączyłem skrócony i dostałem pismo, że muszę załączyć odpis zupełny, w przeciwnym wypadku grozi mi zawieszenie postępowania. Nie jest to jakoś szczególnie problematyczne, ale skutkuje dodatkową wycieczką do sądu w celu uzupełnienia braków formalnych;
• Standardowo zestaw diagnoz/opinii/zaświadczeń - w moim przypadku była to opinia psychologiczna, opinia seksuologiczna oraz zaświadczenie od lekarza psychiatry;
• Zalecenia PTS i przewodnik dla sędziów - zgodnie z zaleceniami tranzycja.pl;
• Wydruki z portali społecznościowych jako dowód posługiwania się "nowym imieniem" - z tego co wiem nie jest to wymóg, jednak w moim przypadku od dawna już nie posługuje się nekronimem więc uznałem, że nie zaszkodzi sypnąć kilkoma screenami.

Po złożeniu wszystkich dokumentów dostałem informację w biurze podawczym, że w przeciągu kilku tygodni powinienem dostać odpowiedź od sądu. W moim przypadku trwało to lekko ponad tydzień. W odpowiedzi dostałem wezwanie do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania w charakterze strony w sprawie, jak się później okazało chodziło po prostu o fizyczną rozprawę. Termin około miesiąca od dostania pisma. Sama rozprawa potrwała może z 5 minut, po zakończeniu której dostałem pozytywny wyrok (z uwzględnieniem również zmiany imienia) oraz informację o tym, co należy zrobić po jego uprawomocnieniu.

Szczerze byłem bardzo pozytywnie zaskoczony tym, jak sprawnie wszystko poszło. Nie wchodzę za często na reddita, w szczególności na to konto (throwaway), ale jeśli ktoś miałby dodatkowe pytania względem procesu, rozprawy lub innych okołoprocesowych spraw to zapraszam do sekcji komentarzy, będę odpowiadał na co mogę.

Witajcie Kochani 🤗 Szukam porady bo nie wiem już co myśleć. Praktycznie całe życie czułam, że w sercu jestem kobietą i wkońcu kilka miesięcy temu po latach ukrywania zaczęłam się z tym ujawniać przed bliskimi. Wbrew przewidywaniom w większości okazali się dobrymi, wyrozumiałymi, ludźmi i mnie mocno wspierają (oczywiście niektórzy mocniej a inni mniej). I właśnie mam do Was pytanie odnośnie tych drugich bo z jednej strony faktycznie mnie wspierają i mówią abym biegła za marzeniami a z drugiej nadal nazywają męskim imieniem i mówią jak do faceta. Co prawda mówiłam każdemu, że rozumiem iż potrzeba czasu bo wiem, że nie tak łatwo jest się nagle przestawić z zaimkami i że jak będą się jeszcze "mylić" to mnie to tak nie zaboli ale jednak troszeczkę boleć zaczęło więc postanowiłam lekko pomóc i ich grzecznie poprawiać (prosić nie żądać). Do pewnego momentu to działało i z uśmiechem na twarzy poprawiali się aż jeden kuzyn stwierdził kategorycznie że "będę tak do Ciebie mówić gdy już będziesz kobietą"... Pytam go więc " jak to kiedy będę ? Tak na prawdę cały czas jestem przecież" a on że nie bo jeszcze tego nie widzi pomimo, że na co dzień ubieram się tylko typowo kobieco (zawsze sukienka lub spódnica, peruka, makijaż itp). I w sumie nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie fakt że za nim poszli praktycznie wszyscy... 😥 Tylko nieliczni wciąż używają mojego żeńskiego imienia i zaimków 😥 A tamci (także ten jeden kuzyn) chociaż również mówią wprost, że oczywiście super, spoko akceptujemy Cię itd to jednak będą nazywać mnie kobietą dopiero "kiedy nią zostanę". Nie wiem już co o tym myśleć. Czy to może oznaczać że tylko mnie zwodzą i nigdy nie przestaną nazywać facetem czy może jednak to ja przesadzam i faktycznie powinnam im dać jeszcze trochę czasu aż terapia hormonalna zacznie przynosić efekty wizualne ?

Witam wszystkich Ostatnio zdecydowałam się że chcę rozpocząć hrt lecz nie mogę zrobić tego oficjalnie czy jest jakaś dobra duszyczka która byłaby w stanie wytłumaczyć mi doradzić i podać jakieś tipy co do DIY hrt ?

W marcu kończę 18 lat, pierwszą wizyte w empatii mam umówioną na 6 sierpnia, wie ktoś może ile cały proces do dostania hormonów trwa, ile mógłby trwać nqjdłużej. Mam mutyzm wybiórczy i boję sie,że przez to że będe porozumiewał się pisemnie zajmie mi to o wiele dłużej.

‼️(pytanie do osób trans co zaczęły przed 18 hrt)‼️.No więc chdoze już do psychologa na NFZ początkowo myślałam że nie jest dobry ale okazało się inaczej i wysyła mnie do seksuologa i psychiatry prywatnie. Pewnie o same blokery dojrzewania to mogę liczyć dopiero gdzieś koło 15 roku życia lub po 15 (narazie mam 14). Ile najprawdopodobniej będę czekać na estrogen? Od czego do zależy przypisanie estrogenu dzieciom? Jak rodzice się zgodzą i zrobię zaświadczenie od psychiatry oraz seksuologa to myślicie że najwcześniej kiedy mogę dostać estrogen?

Ogólnie to ostatnio byłam u psychologa zapytał mnie o to czy mam nie chęć do swoich narządów płciowych i ogólnie czy np jak będę kobietą to nie będzie mi przeszkadzać brak penisa i piersi.

Wsumie to się zastanawiam po co ja chcę zmiany płci? Do ciała mam neutralne powiedzmy podejście mogę mieć mogę nie mieć obojętne mi to ja jak widzę dziewczynę to okej mogę myśleć że chce mieć taką twarz jak ona. Generalnie też nie zawsze tak mam, nie chce być steretyopową kobietą widzę np stereotypową kobietę? I tu jest ciężki wybór z jednej strony jakbym miała wybór między kobiecym ciałem jakie mi odpowiada i męskim jakie mam teraz to wybrałabym kobiece ale jak mam do wyboru być stereotypowa i taka jak jestem teraz to wolałabym chyba nawet zostać facetem szczerze mówiąc nie chce być typowo 'kobieca' nosic sukienki robić makijaż itp itd.

Mimo to za kilkanaście lat nie widzę siebie jako mężczyzne i jednego dnia mogę czuć to mniej drugiego więcej jednak na początku było to intensywne że nie chce.

Jak wspomniałam nie chce być steretyopowa ale załóżmy budzę się jutro kobietą wzrost indentyczny jaki mam orientacja seksualna taką jaką chce ubiór zachowania zainteresowania zostają i powiedzmy wygląd twarzy taki jaki mi się podoba to mimo że mam wahania co do tego czy chce czy nie chciałabym się jutro obudzić kobietą to pewnie i tak jakbym się obudziła w tym ciele bym została

Strasznie się gubię w całym tym procesie. Robię research od roku (ledwo skończyłem 18 lat) i dopiero teraz mogę się rzeczywiście zapisać, a nigdzie nie mogę znaleźć detelicznego krok po kroku jak to zrobić

Mam 14 lat i jestem mtf ogólnie byłam u psychologa ostatnio i ja mam wrażenie że on mnie nie rozumie i inni mi mówili abym zmieniła ogólnie rodzice mi nie wierzą że jestem trans zresztą kurwa mam wrażenie jakby mieli jakąs listę rzeczy co każda osoba trans czuje i wiecie ja mam niby dopiero 14 lat ale rozmawiałam z innymi osobami trans i mówią że sami nie mieli tyle oznak co ja boje się że nie będę mogła brać hrt i to boli najbardziej bo już mam jebane 180 cm wzrostu....

Ktoś jak był w moim wieku przekonał rodziców? Może wie jak z nimi rozmawiać? Jak coś moi nie chcą abym szła do psychologa prywatnie

Cóż nie wiem jak to powiedzieć trudno to wytłumaczyć jednak mam coś w stylu że jak patrzę jak właściwie wyobrażam siebie jako kobietę to myślę że to nie ja jednak czy ja chcę być facetem za 10/15 lat? Dobra poradziłabym se ale czy na ten moment podoba mi się to? Nie nie podoba mi się samo w sobie to że jutro obudze się jako facet jest neutralne jednak jesli miałabym możliwość obudzić się jako dziewczyna a jednak bym się nie obudziła to poczułabym stratę. W ogóle to że mogę czuć się dziwnie w kobiecym ciele jednak mimo to czuć szczęście mimo tego 'dziwne' to to jest normalne? Bo ja nie wiem jak mam siebie wyobrazić wiem że będę to ta sama ja ale martwiłam się trochę o swój wygląd po tranzycji i wogóle czuje się jakoś w stylu jakbym siebie oszukiwała jakbym w głębi serca nie chciała być dziewczyną ale mimo to jakbym mogła teraz rozpocząć tranzycje chciała bym.

Czy np kiedy zmienilibyscie teraz swoje ciało to czulibyscie się nie swojo może dziwnie ale mimo to chcieli zostać w tym ciele? Czy osoby po tranzycji też tak miały? Pytam bo ja np jakby to powiedzieć straciłam euforię do bycia trans i wsm to normalne ale nie wiem czy mimo to powinnam iść dalej ścieżka zmiany płci

Hejka, jestem mtf 20. Zaczęłam hormony tydzień temu i od około dnia, lub dwóch odczuwam lekki i tępy ból piersi. Nie chcę brzmieć jak idiotka, bo wiem, że to oznaka wzrostu. Zdziwiło mnie tylko, że aż tak szybko się to zaczęło, a nie po kilku miesiącach. Czy to jakby eeeemmm... normalne u innych?

Jestem trans i mojej mamie to strasznie ciężko zaakceptować. Mowi, ze nie moze spac w nocy, bo nie chce zebym byl trans. Ze mnie beda wyzywac, bic, ze bede babochłopem i nigdy nie znajde miłosci. Nie rozumie tego wszystkiego. Po prostu modli się żebym jednak nie był trans. Liczy na to, że weźmie mnie do psychiatry żeby mi powiedział że nie jestem trans czy coś. Czy jest jakaś grupa na facebooku dla rodzicow osob trans?

Wiem że jeszcze mam czas aby się zastanwiać kim jestem,nie muszę podejmować decyzji ale to co czuje jest jednoznaczne i tak chcę tranzycji ale? Jeśli tranzycji nie bedize nie wiem nie zbyt dobrze się z tym czuje ogólnie nawet jak zechce ją rozpocząć to to co powiedzą ludzie jaką będę miała opinie społeczna nawet to co powie rodzina to jebie mnie to mam to gdzieś ale są rzeczy o które się boje..... Ja może poprostu wcześniej byłam odrażająca,nie dbałam o fryzurę mam zakola ubieram się chujowo i tak jestem lub byłam odrażająca i zmieniam to ale mimo to boje się o swój wygląd to jest mój czuły punkt kurwa no jest wiele pięknych dziewczyn trans czy cis i ja jestem jeszcze młoda ale szczerze to moja cera wygląda jakby pod nią było gówno naprawdę poprostu boje się o to że będę nie atrakcyjna ze może nawet wyglądem nie będę przypominać kobiety... Nawet słuchając osób homoseksualnych mówiących o homofobii to ja to rozumiem ale im i tak dobrze łatwiej im znaleźć kogoś a ja nie wiem potrafię się rozpłakać o to że nie jestem postrzegana jako lesbijka albo o to ze nie jestem ładna ja boje się że nikogo nie znajdę....

Nie zrozumcie mnie źle chodzę do psychologa wyrabiam opinie jestem młoda ale gdybym została w takim ciele jakie mam to byloby może bezpieczne niezbyt euforyczne i ogólnie może słabe zaś tranzycja no przyniosla by euforię jednak boje się poprostu. Wiem że będą tu porady co do scin care albo ciuchów wlosów ale moi starzy mogą się nawet nie zgodzić na to xd bo tracą kontrolę ale pewnych rzeczy w twarzy nie da się zmienić